Την 25η Μαρτίου η Ορθοδοξία τιμά το μεγάλο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και το Ελληνικό Γένος πανηγυρίζει την έναρξη του ιερού αγώνα της Εθνεγερσίας του 21, για την αποτίναξη του τούρκικου ζυγού στο όνομα των ιδανικών που αναβλύζουν και εκτρέφονται από το πνεύμα και το φως του.

Η επέτειος της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του 1821, η 25η Μαρτίου, μας υπενθυμίζει κάθε φορά το χρέος μας απέναντι στους γιγαντομάχους της Εθνεγερσίας, αλλά και σ’ όλους εκείνους που ετοίμασαν το Γένος για τη μεγάλη εξέγερση με μόχθο, ιδρώτα, αίμα και δάκρυα και γαλούχησαν με ελπίδα, προσδοκία, επιμονή αλλά και αγωνιστική διάθεση το όραμα της εθνικής αποκατάστασης.

Το 21 είναι για την ελληνική ιστορία όχι μόνο ένας σταθμός υπέροχος, καρπός και απαύγασμα του Ελληνικού πνεύματος και της πνευματοφόρου ορθοδοξίας, αλλά και μια αφετηρία πολυσήμαντη για την ολοκλήρωση στόχων υψηλών και την εκπλήρωση μιας αποστολής με οικουμενική προοπτική στην περιοχή του πνευματικού πολιτισμού.

Τιμώντας τις ιστορικές εκείνες στιγμές και αποτίνοντας  φόρο τιμής στους ήρωες του 1821, το 1^ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών πραγματοποίησε εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με παρέλαση στον αύλειο χώρο του σχολείου, στην οποία συμμετείχαν με υπερηφάνεια οι μαθήτριες και οι μαθητές του σχολείου.  

Τον πανηγυρικό της Ημέρας εξεφώνισε η εκπαιδευτικός του σχολείου κα Διαμαντή Ελένη, η οποία μεταξύ άλλων τόνισε:

 «Σήμερα, τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, που αποτελεί το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, αφού με αυτήν το έθνος μας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Μαζί με την εθνική μας επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που συμβολικά ταυτίστηκε με την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου εξομοιώνεται με τη λύτρωση του έθνους από τη σκλαβιά…

Η Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Οι Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κανείς λαός δεν μένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. «Η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα»…

Σ΄ αυτήν τη δύσκολη στιγμή που περνά η πατρίδα μας, θα πρέπει να ανατρέξουμε και να αναβαπτιστούμε στις αξίες και στα ιδανικά του ΄21, στο «εμείς» του Μακρυγιάννη, στον πατριωτισμό και τη θυσία των αγωνιστών, να κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν και να αναλογιστούμε «τι χάσαμε, τι έχουμε και τι μας πρέπει».

Τη σκυτάλη της εορτής πήραν οι μαθήτριες και οι μαθητές του σχολείου που συγκίνησαν τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς με επίκαιρα ποιήματα και τραγούδια.

Τον λόγο πήρε, επίσης, ο Διευθυντής του σχολείου ο οποίος αφού επαίνεσε τις μαθήτριες και τους μαθητές καθώς και τους εκπαιδευτικούς που ήταν υπεύθυνοι για την προετοιμασία και την παρουσίαση της εορτής, ήτοι τις κυρίες Ζήντρου Θεοδώρα και Στέφου Ελένη, τόνισε μεταξύ άλλων:

«Σαν σήμερα, πριν από σχεδόν δυο αιώνες, ο υπόδουλος Ελληνισμός αποφάσιζε να απαλλαγεί από την οθωμανική, την τουρκική τυραννία. Νέοι, ηλικιωμένοι ακόμα και γυναίκες ρίχτηκαν στη μάχη της επανάστασης, γράφοντας από τη μια σελίδες χρυσές στη γεμάτη ηρωισμό Ελληνική Ιστορία και αποδεικνύοντας από την άλλη, πως οι σύγχρονοι του 21 Έλληνες ήταν πραγματικοί απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Μιλτιάδη. Στέλνοντας μηνύματα σε όλη την Ευρώπη, αναγκάζοντάς την να ξεπληρώσει το διαμαρτυρημένο γραμμάτιο, όταν άφηνε – τότε – την Πόλη και το Βυζάντιο να πέσουν στα χέρια των Οθωμανών, διεκδίκησε με σθένος το απόλυτο αγαθό μέσα από εκείνο το ανεπανάληπτο σύνθημα με την ανατριχιαστικά διλληματική χροιά που συναντούσε κανείς στα περισσότερα λάβαρα της επανάστασης: «ελευθερία ή θάνατος».

Εννέα συλλαβές, στο άκουσμα των οποίων συμπυκνώνεται η Ιστορία του σύγχρονου Ελληνισμού. Εννέα συλλαβές, οι οποίες ανέθρεψαν γενιές και γενιές σκλάβων, για να γίνουν οι σκλάβοι αγωνιστές, για να γίνουν οι αγωνιστές ήρωες, για να γίνουν οι ήρωες Έλληνες. Εννέα συλλαβές, που στάθηκαν θεμέλιο για να κτιστεί πάνω τους το νέο Ελληνικό Κράτος.

Το σύνθημα μπορεί να ήταν έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, είναι σίγουρο, όμως, πως η λογική που εξυπηρετούσε ήταν μία: ο μονόδρομος του Αγώνα – τουλάχιστον για εκείνους που δεν επρόκειτο ποτέ να γίνουν ριψάσπιδες ή να χρηματιστούν και να προδώσουν.

Σκοπός του συνθήματος  «ελευθερία ή θάνατος» ήταν να αναδείξει τη λαχτάρα των αγωνιστών να ανέβουν τον ανήφορο για να κατακτήσουν το απόλυτο αγαθό. Την ελευθερία! Και βέβαια ο αγώνας απαιτεί επίπονες πράξεις και πάνω απ’ όλα την υπέρτατη θυσία! Ο Καζαντζάκης στον Καπεταν Μιχάλη λέει: «Όχι να βλέπεις πώς πηδά η φλόγα από γενιά σε γενιά, παρά να πηδάς και να καίγεσαι κι εσύ μαζί της». Η πράξη είναι η πλατύτερη πόρτα της λύτρωσης. Έτσι, λοιπόν, ο Έλληνας αγωνιστής δουλεύοντας για τη δική του λευτεριά στο στενό δικό του τόπο, ταυτόχρονα συμβάλλει στον ασταμάτητο αγώνα του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν, συμμετέχει στον ακατάλυτο ρυθμό που μάχεται για ελευθερία, δηλαδή για αθανασία αφού η έννοια της ελευθερίας είναι εν πολλοίς ταυτόσημη με την αθανασία, μια και η ζωή δεν είναι παρά το μέσον για την επίτευξη της ελευθερίας. Η ελευθερία είναι μια αδιάκοπη προσπάθεια, ένας αδιάκοπος αγώνας, μια διαρκής θυσία και πρωταρχικά είναι πνευματικό μέγεθος και υπάρχει στις καρδιές και τις ψυχές, οι οποίες υπηρετούν τις αξίες της ζωής. Όλη η συγκρότηση του ελληνικού τρόπου ζωής έχει ως εναρκτήρια προϋπόθεση και καταληκτική προοπτική την ελευθερία η οποία στο ελληνικό λεξιλόγιο είναι μια άλλη λέξη για την αθανασία, την ίδια τη θέωση. Με τον αγώνα η πρόσκαιρη ζωή γίνεται αθάνατη!»

Ακολούθησε η παρουσίαση παραδοσιακών χορών από τις μαθήτριες και τους μαθητές του σχολείου, στους οποίους συμμετείχαν και οι εκπαιδευτικοί υπό τη διδασκαλία του Δασκάλου Φυσικής Αγωγής κ. Ρουκά Αθανασίου.

1^ος Χορός: «Σαράντα Παλικάρια» - Συρτός στα 3

2^ος Χορός: «Ένας Αητός» - Τσάμικος

3^ος Χορός: «Έχε γεια πάντα γεια» - Χασαποσέρβικο

4^ος Χορός: «Κορίτσια τι αγναντεύετε» - Καλαματιανός

5^ος Χορός: «Να χαμηλώναν τα βουνά» - Καλαματιανός

Η γιορτή έκλεισε με παραδοσιακούς χορούς στους οποίους συμμετείχαν όλες οι μαθήτριες και οι μαθητές του σχολείου καθώς και όλοι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που παρευρέθηκαν στην εορτή.